Rodzice młodej kobiety potępiali jej małżeństwo z dobrym młodym mężczyzną, ponieważ uważali go za biednego.
Nie wiedzieli jednak, że jego ojciec, milioner, wymyślił sprytny plan, aby dać im lekcję, której nigdy nie zapomną.
Wiele lat temu Sam Sutton wynalazł niezniszczalny uszczelniacz do silników, który zrewolucjonizował branżę.
Nie wiedział jednak, że majątek, który zgromadził dzięki swojemu wynalazkowi, wpłynie kiedyś na życie osobiste jego syna Willa.
Kiedy Sam złożył wniosek o patent, życie rodziny Suttonów zmieniło się diametralnie. Przeprowadzili się do pięknego domu, jeździli nowymi samochodami i cieszyli się wszystkimi dobrodziejstwami, jakie przynosiło bogactwo.
Jednak pomimo milionów, które wpływały na ich konto bankowe, Sam skupiał się tylko na jednym: zapewnieniu swojej żonie Rain i ich małemu synowi Willowi szczęśliwego życia.
Z biegiem lat bogactwo Sattonów rosło, ale nieszczęście nie omieszkało nadejść. Rain poważnie zachorowała i pomimo bogactwa Sama nic nie mogło jej uratować.
Sam przekonał się na własnej skórze, że za pieniądze nie można kupić ani miłości, ani zdrowia. Śmierć Rein złamała mu serce i zmagał się z samotnym wychowywaniem Willa.
Postanowiwszy być najlepszym ojcem, Sam włożył całą swoją miłość i zasoby w Willa i obsypywał go wszystkim, na co tylko mógł sobie pozwolić – a Sam mógł sobie pozwolić na wiele.
Ale kiedy Will poszedł do liceum, stało się jasne, że nie wszyscy widzą go takim, jakim naprawdę był.
Koledzy z klasy Willa byli bardziej zainteresowani jego bogactwem niż jego dobrocią.
Dziewczyny, które go otaczały, nie były zainteresowane jego osobowością ani urokiem osobistym, ale pieniędzmi jego rodziny.
Pewnego wieczoru Will opowiedział ojcu o swoich przeżyciach.
Zakochał się w dziewczynie, ale okazało się, że bardziej interesują ją luksusowe wakacje i prywatne samoloty niż on sam.
Sam pocieszył syna i poradził mu, aby zerwał związek. Tego wieczoru Will opracował plan.
„Tato, jeśli pojadę do Yale, chcę, żeby wszyscy myśleli, że mam stypendium.
Nie chcę, żeby ktokolwiek wiedział o naszych pieniądzach” – powiedział Will.
Sam był zaskoczony. „Stypendium? Ale dlaczego, Will?”
„Ponieważ” – wyjaśnił Will – „jeśli ludzie będą myśleć, że jestem biedny, będą się ze mną przyjaźnić tylko wtedy, gdy naprawdę mnie polubią.
A jeśli dziewczyna okaże zainteresowanie, będę wiedział, że to ze względu na mnie, a nie nasze pieniądze”.
Sam podziwiał mądrość syna i zgodził się na jego plan.
Kiedy Will pojechał do Yale, zabrał ze sobą tylko ubrania z second handu i żył skromnie.
Dla wszystkich wokół Will wydawał się zwykłym studentem, ledwo wiążącym koniec z końcem.
Plan zadziałał idealnie. Will znalazł prawdziwych przyjaciół, a na trzecim roku zakochał się w dziewczynie o imieniu Eddy, skrót od Edwina.
Kochała Willa za to, kim był, a nie za bogactwo, którego, jak sądziła, nie posiadał.
Kiedy Will poprosił Eddy o rękę, zgodziła się, a on nie mógł być szczęśliwszy.
Ale wszystko się zmieniło, kiedy Will poznał rodziców Eddy. Martha i Farlow byli zamożni i mieli obsesję na punkcie statusu społecznego.
Chcieli, żeby ich córka wyszła za mąż za bogatego faceta, a nie za spłukanego studenta, który nie ma nic do zaoferowania. Chociaż byli mili dla Willa, ich pogarda była oczywista.
Postanowiwszy wesprzeć ich związek, Eddy z dumą pokazała skromny pierścionek zaręczynowy, który podarował jej Will, i zaprosiła zarówno Willa, jak i Sama na świąteczne przyjęcie swojej rodziny.
Martha i Farlow byli w szoku, ale zgodzili się przyjść, choć planowali potajemnie uczynić tę wizytę jak najbardziej nieprzyjemną.
