Kiedy Claire, John i ich syn Ethan wsiadają do samolotu, aby odwiedzić rodziców Johna, John w tajemniczy sposób znika z klasy biznesowej, pozostawiając Claire samą z dzieckiem podczas lotu. Jednak po przybyciu na miejsce teść Claire daje Johnowi lekcję, której ten nie zapomni.
Mniej więcej tydzień temu mój teść pokazał mojemu mężowi, że mimo iż jest żonaty i ma syna, wciąż musi się wiele nauczyć.
Wraz z mężem Johnem przygotowywaliśmy się do długo wyczekiwanej podróży do jego rodziców z naszym energicznym dwuletnim synem Ethanem. John był szczególnie zestresowany w pracy i cały czas mówił o tym, jak bardzo potrzebuje odpoczynku.
„Claire, nie mogę się doczekać, aż w końcu się zrelaksuję” – mówił John, kiedy pakowaliśmy walizki. „Po prostu potrzebuję trochę ciszy i spokoju, rozumiesz?”.
Uśmiechnęłam się, chociaż byłam zajęta pakowaniem zabawek Ethana.
„Wiem, John. Wszyscy potrzebujemy przerwy. Ale Ethan będzie zadowolony, widząc swoich dziadków i będąc trochę rozpieszczanym przez nich”.
Nie miałam pojęcia, że mój mąż miał dość egoistyczne plany.
Na lotnisku zajmowałam się naszym maluchem i bagażem, próbując jednocześnie otworzyć pojemnik z musem jabłkowym dla Ethana. John w tajemniczy sposób zniknął.
„Co do diabła?” – mruknęłam pod nosem, myśląc, że prawdopodobnie poszedł do toalety przed odlotem.
Później znów zauważyłam go przy bramce, wyglądał na niezwykle spokojnego.
„Gdzie byłeś?” – zapytałam, trzymając Ethana za biodro.
„Po prostu zajmowałem się pewną sprawą” – odpowiedział z lekkim uśmiechem. „I musiałem kupić parę słuchawek”.
„Kupiłeś mi parę?” – zapytałam.
„Nie” – odpowiedział. „Nie sądziłem, że będą ci potrzebne, ponieważ będziesz musiała martwić się o Ethana”.
Nie mogłam uwierzyć własnym uszom. Kim był ten człowiek?
Ale to nie wszystko.
Kiedy wchodziliśmy na pokład, John podał mi nasze karty pokładowe, a jego karta różniła się od naszej.
„John, dlaczego masz bilet w klasie biznesowej?” – zapytałam, czując się przytłoczona.
Mój mąż wzruszył ramionami bez emocji.
„Nie mogę się teraz zajmować tobą i dzieckiem. Potrzebuję trochę ciszy i spokoju. Od dzisiejszego wieczoru będziemy mieli do czynienia z wieloma krewnymi”.
Przez cały lot powstrzymywałam gniew. Nie miałam innego wyjścia, jak tylko myśleć o tym, że John będzie się rozsiadał w fotelu z kieliszkiem szampana, a Ethan będzie ciągnął mnie za włosy i kręcił się wokół.
„Spróbuj pogłaskać go po plecach” – poradziła kobieta siedząca obok mnie. „Może to go uspokoi”.
Uśmiechnęłam się do niej, nie chcąc warczeć, ponieważ mój syn doprowadził moją cierpliwość niemal do granic możliwości.
„Dziękuję” – odpowiedziałam, gdy Ethan wyciągnął lepką rączkę, aby pogłaskać kobietę po włosach.
Był to jeden z najdłuższych lotów w moim życiu i zanim wylądowaliśmy, moje rozczarowanie przerodziło się w zimną wściekłość.
Oczywiście John nie zwrócił uwagi na mój nastrój, kiedy jechaliśmy do jego rodziców.
„Tak się cieszę, że cię widzę! Jak minął lot?” – zapytała mama Johna, Amy, biorąc Ethana z moich rąk.
Zmusiłem się do uśmiechu.
„Wszystko było w porządku, pani Smith” – odpowiedziałem. „Ethan był trochę niespokojny, ale daliśmy radę”.
Ojciec Johna, Jacob, spojrzał na nas uważnie.
„A ty, John?” – zapytał. „Jak minął lot?”.
John uśmiechnął się, zupełnie nie zwracając uwagi na napięcie wypełniające pokój.
„Och, było fantastycznie! Klasa biznesowa to naprawdę coś innego. Teraz rozumiem, dlaczego wszyscy wybierają ją, jeśli mają taką możliwość”.
Wyraz twarzy mojego teścia nieco się zaostrzył, ale nadal milczał.
Następnego dnia wszyscy mieliśmy pójść na rodzinną kolację.
„To po prostu tradycja, że idziemy do restauracji, kiedy przyjeżdża do nas rodzina” – powiedziała Amy, bawiąc się z Ethanem. „Ubierz się cieplej, Claire, noce bywają chłodne”.
Kiedy już mieliśmy wychodzić, pan Smith wezwał Johna do swojego gabinetu.
„John, dzisiaj razem z twoją mamą zajmiemy się Claire i Ethanem. Ty zostaniesz tutaj i przygotujesz dom na przyjęcie pozostałych gości. Twój brat przyjedzie rano. Łóżka muszą być pościelone – powiedział stanowczo Jacob.
Mój mąż był oszołomiony.
„Ale to nasza rodzinna kolacja, tato” – powiedział John. „Nie mogłem się jej doczekać”.
„Dzisiaj wieczorem zrozumiesz, jak to jest być porzuconym” – kontynuował Jacob.
John próbował zaprotestować, ale pan Smith nie ustąpił. Poszliśmy na kolację, a John nie miał innego wyboru, jak zostać i zająć się domem dla pozostałych członków rodziny.
Kiedy wróciliśmy, dom był nieskazitelnie czysty, a John był wściekły, ale milczał.
„Ale to jeszcze nie wszystko” – powiedział mi Jacob, kiedy szłam na górę, żeby położyć Ethana.
„Co masz na myśli?” – zapytałam nerwowo.
„Zobaczysz jutro” – odparł z uśmiechem i poszedł do swojej sypialni.
Następnego ranka, kiedy usiedliśmy do śniadania, mój teść przedstawił Johnowi szczegółową listę rzeczy, które musiał zrobić.
„Sprzątanie garażu? Prawda, tato? A naprawa ogrodzenia? A koszenie trawnika?” – narzekał John. „Dlaczego to robisz? Zazwyczaj zatrudnia się do tego ludzi”.
Spojrzenie pana Smitha było nieugięte.
„Musisz dowiedzieć się, czym jest rodzina i ciężka praca. Nie możesz uchylać się od swoich obowiązków, ponieważ tak chcesz lub ponieważ jest to łatwe wyjście. Resztę tygodnia spędzisz naprawiając to, co zrobiłeś Claire i Ethanowi”.
John wyglądał na zszokowanego, w końcu zdając sobie sprawę, że jego ucieczka z klasy biznesowej miała swoje konsekwencje.
Przez resztę tygodnia zajmował się naprawą całego terenu. Każdego wieczoru jego pracę sprawdzał ojciec, pilnując, aby wszystko było wykonane prawidłowo.
„Jestem zmęczony” – powiedział pewnego wieczoru, opadając na łóżko. „Bardzo chciałem dzisiaj pójść zbierać truskawki z tobą, Ethanem i mamą. Ale musiałem pomalować ogrodzenie”.
Prawie mi go żal zrobiło. Ale nie na tyle, żeby połknąć przynętę. Wiedziałam, że podczas sprzątania i remontu domu miał wystarczająco dużo czasu, żeby przemyśleć swoje działania.
Na dzień przed naszym wyjazdem mąż podszedł do mnie, a jego oczy były pełne skruchy.
„Bardzo mi przykro, że tak się stało” – powiedział cicho. „Teraz rozumiem, jak to jest trudne i jak bardzo nie doceniałem cię”.
„Nie chodzi tylko o zrozumienie, John. Najważniejsze jest, żeby być przy tobie na każdym kroku” – powiedziałam, składając nasze ubrania.
Obiecał, że się poprawi, a ja wierzyłam, że jest szczery.
Wyglądało jednak na to, że mój teść miał jeszcze jedną kartę w rękawie.
„Twój bilet w klasie biznesowej na lot powrotny został anulowany i zastąpiony miejscem w klasie ekonomicznej. Ale Claire i Ethan będą podróżować w klasie biznesowej. Tym razem poradzisz sobie sam, John” – powiedział.
Twarz mojego męża posmutniała, gdy zdał sobie sprawę z konsekwencji decyzji ojca. Próbował protestować, ale pan Smith był nieugięty, podkreślając, że John musi zrozumieć wartość rodziny i współczucia na własnej skórze.
„Bardzo mi przykro” – powiedział John, kiedy dotarliśmy na lotnisko. „Nie chciałem sprawić ci takiego bólu. Po prostu chciałem pobyć w ciszy. Miałem dużo pracy”.
„W porządku” – odpowiedziałam, przytulając się do Ethana. „Ale wszystko musi się zmienić, kiedy wrócimy do domu. Dobrze, John?”.
Powoli skinął głową i pocałował mnie w czoło, zanim musieliśmy się rozstać i wsiąść do samolotu.
A jak postąpiłbyś ty?
