Patrick Hardison doznał obrażeń niekompatybilnych z życiem podczas pożaru domu, próbując ratować kobietę, która jego zdaniem znalazła się w pułapce. W wyniku pożaru doznał oparzeń trzeciego stopnia, które pokryły całą twarz i skórę głowy. Przez wiele lat nosił czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i protezy uszu, godząc się z bolesną rzeczywistością swojego nowego wyglądu.
Patrick wspominał, jak dzieci uciekały na jego widok, a emocjonalny szok był ogromny. Jednak wszystko zmieniło się w 2015 roku, kiedy przeszedł największą w historii operację przeszczepu twarzy.
Według doniesień szanse Patricka na przeżycie po przeszczepie twarzy wynosiły 50 na 50. Jednak po 26-godzinnej operacji, w której uczestniczyło ponad 100 specjalistów medycznych, zabieg zakończył się sukcesem. Dziś Patrick Hardison cieszy się życiem z żoną i dziećmi.
W ostatnich latach medycyna osiągnęła znaczące sukcesy, a jednym z najwybitniejszych osiągnięć jest możliwość przeszczepu twarzy. Odkąd w 2005 roku Isabelle Dinoire została pierwszą osobą, która przeszła tę procedurę, przeszczep twarzy stał się potencjalnym rozwiązaniem dla osób takich jak Patrick, cierpiących z powodu skrajnego zniekształcenia twarzy.
W 2001 roku Patrick, który był strażakiem-ochotnikiem, przyjechał na miejsce pożaru domu, który na zawsze zmienił jego życie. Podczas tego zdarzenia dom zawalił się na niego, powodując poważne oparzenia twarzy i inne poważne obrażenia. Ogień zniszczył jego uszy, usta, większość nosa i powieki. Przez wiele lat nie był w stanie normalnie mimikować, a nawet z trudem wykonywał takie podstawowe czynności, jak jedzenie, mruganie lub śmiech bez bólu.
Z biegiem lat wygląd Patricka utrudniał mu kontakty z otoczeniem, zwłaszcza z dziećmi, które często się go bały. Życie Patricka stało się ciągłą walką z przyglądającymi się spojrzeniami i izolacją. Nosił czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i protezy, aby chronić się przed potępieniem otoczenia.
Pomimo urazu Patrick nigdy nie rezygnował z możliwości odzyskania twarzy. W 2005 roku Isabel Dinuar przeszła pierwszą w historii operację przeszczepu twarzy. Jednak dopiero rok później Patrick odniósł sukces, gdy skierowano go do dr. Eduardo D. Rodrigueza z centrum medycznego NYU Langone. Po długich poszukiwaniach odpowiedniego dawcy nastąpił przełom, gdy jako potencjalnego kandydata wskazano Davida Rodeaucha, 26-letniego mężczyznę, który zginął w wyniku wypadku rowerowego.
Rodzina Davida, na czele z matką Nancy Millar, zgodziła się oddać jego narządy, w tym twarz, aby pomóc Patrickowi. Ten akt dobroci i hojności stał się punktem zwrotnym w życiu Patricka.
W dniu operacji dr Rodriguez i jego zespół pracowali nieprzerwanie przez 26 godzin, wykonując największą operację przeszczepu tkanek miękkich twarzy, jaką kiedykolwiek przeprowadzono. Zabieg nie był pozbawiony ryzyka, a szanse Patricka na przeżycie wynosiły zaledwie 50/50. Jednak on uparcie dążył do celu, mając nadzieję na nowe życie.
Przed operacją Patrick podzielił się ze swoją starszą córką Alison szczerymi słowami, wyrażając nadzieję, że pewnego dnia będzie mógł poprowadzić ją do ołtarza bez konieczności zakładania czapki i okularów przeciwsłonecznych. Ten moment umocnił go w postanowieniu, aby poddać się zabiegowi pomimo ryzyka.
Operacja zakończyła się sukcesem, ale proces rekonwalescencji był długi i trudny. Patrick borykał się z powikłaniami, takimi jak wahania ciśnienia krwi, problemy z drogami oddechowymi i obrzęki, ale z czasem jego nowa twarz się zagoiła. Musiał na nowo nauczyć się mówić i połykać, a także zmagał się z trudnościami emocjonalnymi, dostosowując się do swojego nowego wyglądu.
Być może najbardziej emocjonującym momentem w procesie powrotu do zdrowia Patricka było spotkanie z matką Davida Rodeba. Nancy zawsze wiedziała o pragnieniu swojego syna, aby pomagać innym poprzez dawstwo organów, i była wzruszona spotkaniem z Patrickiem, wiedząc, że twarz jej syna pomoże mu znów żyć. Ich spotkanie było bardzo emocjonalne i rozmawiali jak rodzina.
Siedem lat po przeszczepie Patrick nadal wraca do zdrowia, chociaż nadal przyjmuje leki przeciwnawrotowe, aby organizm nie zaatakował przeszczepionej tkanki. Pomimo trudności jest wdzięczny za swoje nowe życie i chce zainspirować innych ludzi borykających się z podobnymi problemami. Patrick napisał książkę i ma nadzieję, że jego historia da nadzieję tym, którzy czują się beznadziejni.
„Chcę, żeby ludzie wiedzieli: bez względu na to, jak trudno jest, nigdy nie jest za późno, aby odzyskać nadzieję. Możesz osiągnąć wszystko” – mówi.
Dzisiaj Patrick jest inspirującym przykładem wytrwałości, a jego powrót do zdrowia jest świadectwem niesamowitej pracy lekarzy, zwłaszcza dr. Eduardo D. Rodrigueza i jego zespołu. Historia Patricka to historia siły, nadziei i mocy ludzkiego współczucia.
Podziel się niezwykłą podróżą Patricka z innymi, aby uczcić pamięć pracowników służby zdrowia i rodziny jego dawcy, którzy umożliwili jego powrót do zdrowia.
