Nigdy nie przypuszczałam, że w wieku 62 lat można zakochać się tak gwałtownie jak kiedyś. Koleżanki żartowały, a ja promieniałam. Miał na imię Igor i był ode mnie odrobinę starszy.
Poznaliśmy się na koncercie muzyki klasycznej — zagadaliśmy w przerwie i odkryliśmy, że lubimy podobne rzeczy. Na dworze siąpił deszcz, pachniało świeżością i nagrzanym asfaltem, a ja nagle poczułam się młoda i otwarta na świat.
Igor okazał się taktowny, uważny, z cudownym poczuciem humoru — śmialiśmy się z tych samych wspomnień. Przy nim znowu uwierzyłam w radość. Jednak czerwiec, który przyniósł tyle uśmiechów, szybko przyćmił niepokój, o którym jeszcze nie wiedziałam.
Zaczęliśmy widywać się często: kino, rozmowy o książkach i o latach samotności, do których przywykłam. Pewnego razu zaprosił mnie na działkę — miejsce było zachwycające. Powietrze pachniało sosną, a słońce o zmierzchu odbijało się w wodzie.
Którejś nocy, kiedy zostałam u niego, Igor pojechał „załatwić sprawy” do miasta. Pod jego nieobecność zadzwonił telefon. Na ekranie pojawiło się imię — Olga. Nie odebrałam, ale w środku coś ścisnęło: kim jest ta kobieta? Gdy wrócił, wyjaśnił, że Olga to jego siostra i że ma kłopoty ze zdrowiem. Mówił szczerze, więc odetchnęłam.
W kolejnych dniach znikał częściej, a telefony od Olgi powtarzały się. Czułam, że coś zataił. Byliśmy tak blisko, a między nami wyrósł sekret.
Pewnej nocy obudziłam się i zrozumiałam, że nie leży obok. Przez cienkie ściany domu wyraźnie słyszałam jego szept do telefonu:
Olgo, poczekaj Nie, ona jeszcze nic nie wie Tak, rozumiem Ale potrzebuję trochę czasu
Zadrżały mi ręce: „Ona jeszcze nic nie wie” — to przecież o mnie. Cicho wróciłam do łóżka i udawałam sen, kiedy wszedł do pokoju. W głowie krążyły setki pytań. Co ukrywa? Po co mu czas?
Rano powiedziałam, że pójdę na spacer i kupię świeże jagody na targu. W rzeczywistości schowałam się w spokojnym zakątku ogrodu i zadzwoniłam do przyjaciółki:
Taniu, nie wiem, co robić. Chyba między Igorem a jego siostrą dzieje się coś poważnego. Może długi, a może nawet gorzej — nie chcę tego dopowiadać. Dopiero zaczęłam mu ufać.
Tania westchnęła w słuchawkę:
Porozmawiaj z nim, inaczej zadręczysz się domysłami.
Wieczorem nie wytrzymałam. Kiedy Igor wrócił, zapytałam, tłumiąc drżenie głosu:
Igorze, przypadkiem usłyszałam twoją rozmowę z Olgą. Powiedziałeś, że jeszcze nic nie wiem. Wytłumacz mi, co się dzieje.
Zbladł i spuścił wzrok:
Przepraszam Chciałem ci wszystko powiedzieć. Tak, Olga to moja siostra, ale ma problemy finansowe: ogromne długi, może stracić mieszkanie. Poprosiła o pomoc, a ja oddałem prawie wszystkie oszczędności. Bałem się, że kiedy się dowiesz, uznasz mnie za niepewnego i nie będziesz chciała planować przyszłości. Wolałem najpierw wszystko ułożyć, porozmawiać z bankiem
Dlaczego więc „ona jeszcze nic nie wie”?
Bo bałem się, że się przestraszysz i odejdziesz Dopiero zaczynamy. Nie chciałem obciążać cię moimi sprawami.
W piersi ścisnęło, a jednocześnie odetchnęłam. Nie było żadnej innej kobiety, podwójnego życia ani zdrady — tylko strach, że mnie straci, i chęć wsparcia siostry.
Do oczu napłynęły łzy. Wzięłam głębszy oddech, wspomniałam wszystkie lata samotności i zrozumiałam: nie chcę tracić bliskiej osoby przez niedopowiedzenia.
Ujęłam Igora za dłoń:
Mam 62 lata i chcę być szczęśliwa. Jeśli są trudności, poradzimy sobie razem.
W końcu wypuścił powietrze i mocno mnie objął. W blasku księżyca zobaczyłam w jego oczach łzy ulgi. Wokół cykały świerszcze, a ciepłe powietrze pachniało żywicą, wypełniając ciszę szeptem natury.
Rano zadzwoniliśmy do Olgi i sama zaproponowałam pomoc w rozmowach z bankiem — zawsze lubiłam porządkować sprawy, mam jeszcze kontakty.
Rozmawiając z nią, poczułam, że znalazłam rodzinę, o której marzyłam: nie tylko ukochanego, ale i bliskich, którym chciałam pomagać.
Wracając myślą do tamtych lęków, pojęłam, jak ważne jest nie uciekać, lecz rozwiązywać kłopoty razem, trzymając się za ręce. Tak, 62 lata to może nie najbardziej „romantyczny” czas na nową miłość, lecz nawet teraz życie potrafi dać cud, jeśli przyjąć je otwartym sercem. Naprawdę. Wierzę.
W wieku 62 lat poznałam mężczyznę i byliśmy szczęśliwi, dopóki nie usłyszałam, jak rozmawia z siostrą
